Bali & Gili

Nadat we Alibabba en de 40 taxichauffeurs van ons af haden geslagen bij het vliegveld kwamen we uiteindelijk aan bij ons hotel in Kuta. Kuta is het toeristische centrum van Bali waar voornamelijk Australiërs zich komen uitleven met de, voor hen, goedkope alcoholprijzen. De hoofdstraat Legian is een paar kilometer lang en bestaat alleen maar uit hotels, restaurants, discotheken en café's. Deze straat was dan ook niet voor niets het doelwit van de aanslagen in 2002. Het was erg surrealistisch om langs het monument te lopen, slecht 500 meter van ons hotel, en te zien dat iedereen er weer lachend, drinkend en winkelend langs loopt.

De volgende dag zijn we begonnen met een heuze surfles! Met twee planken en een instructeur gingen we de woeste golven te lijf! Het was ff wennen om tussen golven van 1 tot 1,5 meter te staan. Na een aantal minuten werden we iets relaxer in het water en konden we serieus gaan oefenen. Pedellen, pedellen en als een gek opstaan. Dat was waar het om ging. Nadat Michiel ongeveer 3 uur had geploeterd in het water (Marloes was er iets eerder klaar mee) heeft hij in totaal tien keer op de plank gestaan en een golf uitgesurft. Dat is een slagingspercentage van ongeveer 5%. Maar goed net genoeg om foto's van te maken om op te scheppen in Holland!


Ubud

De film 'eat, pray, love' is opgenomen in Ubud. Hierdoor is Ubud waarschijnlijk extra bekend geworden voor iedereen die yoga beoefend en flink wil genieten in een spa. Om de honderd meter kun je yoga kleding kopen of genieten van een luxe spa behandeling.
En luxe waren ze! In een mooi aangeklede ruimte met twee massage tafels mochten wij onze hoofden door het gat van de massagetafel steken. Hieronder stond een mooie schaal met bloemen en wierrookstokjes die heerlijke geuren verpsprijden. Na ruim een uur masseren en helemaal glibberig van de olie was het tijd voor een uitgebreide scrub en een soort van melkachtige behandeling. Vies van de olie, scrub en melk mochten we schoon worden in een heus bloemenbad met uitzicht over de rijstvelden. Een gezichtsbehandeling, haarmassage, haarmasker en een mani- en pedicure zaten ook bij het zes uur durende en €35,- kostende spa pakket inbegrepen. Helemaal schoon en met alle chakra's weer op een rij verlieten we als nieuw de spa.

Ubud ligt aardig centraal op Bali waardoor we er uiteindelijk een week hebben gezeten en een aantal dagen een scooter hebben gehuurd om zo het eiland te verkennen.
Zo hebben we een dag rond een vulkaan gescooterd, dit was erg cool omdat vooral de wegen erg spectaculair waren. Stijl omhoog, stijl omlaag, van links naar rechts en hoppa ook nog een heleboel heuvels om over heen te scheuren. Onze super scooter had het zo nu en dan erg zwaar en op de stijlste stukken haalde hij net de 10km per uur. Dit was nog altijd vele malen sneller dan de met vulkaanzand volgeladen vrachtwagens die vaak amper vooruit kwamen.
Een stuk minder spectaculair was de weg naar de moedertempel. Nietsvermoedend kwamen we aan bij de tempel waar een hele ceremonie plaats vond. Alsof we de vuilnisbuilt betraden. Echt overal troep, smeer en gorigheid.Er was geen grasprietje meer te bekennen. Maar alleen ons leek het op te vallen. De Balinesen smeerden gewoon lekker door en lieten hun kinderen tussen de troep spelen en waren zelf druk aan het bidden. Waarschijnlijk niet voor een schone wereld of tegen de opwarming van de aarde.
Het leuke van het bezoek aan een tempel is, is dat je een saron om moet. Dit is een soort lange sjaal die je om je benen slaat. En laten wij dat nou net niet bij ons hebben. Dus hoppa Marloes mocht twee mooie sjaals uitzoeken en Michiel liep voor schut met een mooie vrouwelijke sjaal. Deze sjaal kon na het bezoek aan de tempel aan de souvenier collectie van Marloes toegevoegd worden.


Padangbai

Bij het hostel in Pandangbai werden we op z'n Vlaams welkom geheten door de eigenaresse. Nadat we onze spullen hadden gedropt en een foto hadden gemaakt van de kamer (zoals van de vorige honderd kamers) vertrokken we naar een klein strandje vlak in de buurt. Vanaf de heuvel zagen we het al. Het eerste strand van onze reis met palmbomen, wit zand en blauwe zee! Helemaal lyrisch huppelden we de bult af op naar het paradijs! Veel te kleine microviber handdoekken van de Xenos in het zand en 'plons' de zee in. Lekker dobberen in de warme zee (Deze zin dient ook als verslag van de overige twee dagen in Pandangbai).

Omdat we rond 16.00 uur toch meestal wel uitgedobberd waren in de zee zijn we 's avonds nog naar een traditionele drie uur durende Hindoeïstische ceremonie geweest. Het was een hele gebeurtenis, dansende meisjes met veel make-up op en de boeman die in het rondschreeuwde. Als laatst kwam er een groot monster tevoorschijn (symbool voor het menselijk lichaam) met daarom heen allemaal kleinere monsters (die staan voor de verschillende eigenschappen van de mens of verschillende chakra's dat weten we niet meer precies). Een klein uur stonden de kleine monsters om het grote monster te springen en te schreeuwen. Naderend het eind van de ceremonie rees de spanning en de energie onder de mensen. Met een klap eindigde het spektakel en stond iedereen op om te kijken of er iemand in trance was geraakt. Iedereen vormde een cirkel en vier mannen in trance stonden in de cirkel. De vier mannen stonden wankelend op hun benen, ogen dicht en hoofd naar achter gebogen. De mannen werden door het publiek heen en weer geduwd en kregen rare dingen te eten om de duivel uit te drijven. Zo kregen ze rauwe eieren, levende(!) vleermuizen en/of vogels te eten. Nadat de mannen uit ge-tranced en flauwgevallen waren werden ze voor het altaar gelegd waar ze bij konden komen. Je zou denken dat ze zo'n gedoe als dit niet vaker dan één keer per jaar doen. Maar nee, ze doen dit iedere vijftien dagen! We hebben ons laten vertellen dat soms ook kinderen in trance raken!


Gili Tralalalalaa

Vanaf Padangbai gaan er dagelijks vele boten naar Gili. Zowel snelle boten als heeele trage ferry's. De zoektocht naar een goede boot was een hele onderneming. Er zijn al vele ferry's gezonken en ook de snelle boten zijn niet altijd even veilig. Zwemvesten zijn schaars aanwezig en er schijnen haaien in de zee te zwemmen. Gelukkig is er een Brit een bedrijfje begonnen waarmee je veilig naar Gili kunt varen. Voor vertrek krijg je een anti zeeziek pilletje, voor iedereen is er een zwemvest en ook zijn er voldoende reddingsbootjes aanwezig. De speedboot waarmee we gingen had vier(!) 200pk motoren. Het bootje knalde dan ook flink over de golven heen, gelukkig hadden we een pilletje gehad. Na een goed uur kwamen we aan op Gili, een klein eiland met mooie witte stranden en helder blauw zeewater. Waauw.
Met een paard en een wiebelend wagentje (op Gili rijden geen auto's of scooters) werden we naar onze bungalow gebracht. Een mooie typische Java-bungalow met een ruim terras. Vanaf de bungalow hoefden we alleen maar een straatje over te steken waarna we op het strand stonden. We hadden al gelezen dat je op Gili erg goed kunt snorkelen dus we hebben meteen een snorkel, onderwatercamera en een zwemband gekocht. Totaal voorbereid op de mooie onderwaterwereld sprongen we het warme heldere water in. En ja hoor, daar kwam ze al aan. Dora de vriend van Nemo gevolgd door Schillie de schildpad. En groot dat hij was! Half in paniek sprongen we samen in de zwemband. De schildpad was helemaal niet bang en kwam net naast ons even boven water om adem te halen, whaaah. Die schildpad moet ons wel uitgelachen hebben, hangend in onze band met open mond.
Op Gili hebben we naast lekker eten, snorkelen, lezen, gamen en filmpjes kijken erg weinig gedaan. We hebben één keer een rondje om het eiland gelopen maar dat was het dan ook.


Na deze drie weken zon, zee, ztrand en zpa's was het toch tijd om te vertrekken naar het koude Nepal. De meest goedkope oplossing om van Bali in Nepal te komen bestond uit de volgende vluchten; Bali -> Singapore -> Kuala Lumpur -> Katmandu. Met een overstap van 23.30 tot en met 9.30 in Singapore. We hebben ontdekt dat slapen bij de Mac Donalds best een goed alternatief is voor een hotel. Afin 20 uur later kwamen we 's ochtends helemaal brak aan in Kathamndu.

Over drie dagen vertrekken we naar Pokhara waar we een trekking gaan doen van vier á vijf nachten. Als het goed is krijgen we een prachtig uitzicht over de Himalaya! Na dit avontuur wordt het dan toch echt tijd om terug naar Holland te vliegen!

Tot over drie weken! Groeten Marloes en Michiel