Nepal

Kathmandu

Koud.. stof.. vuilnis.. stank... uitlaatgassen.. drukte.. getoeter. Oftewel welkom in Kathmandu. Toen we het vliegtuig uitstapten wisten we het meteen; dit wordt shoppen. Michiel had gelukkig nog een spijkerbroeken wat fijne gympen in zijn tas. De warme kleren van Marloes zijn zo vaak te heet gewassen dat ze er zelfs na een flink dieet niet meer in zou passen. Marloes liep er dan ook in het begin erg optimistisch bij. Slippers aan (wat al snel sokken met slippers werd. Zo hip!) en een driekwartbroek, veel te koud. Nadat we onze tassen hadden gedropt moest het shoppen snel beginnen. Broeken, truien, sjaals, handschoenen, mutsen en natuurlijk schoenen, alles moest gekocht worden. Met heel wat tassen gevuld met warm spul konden we gaan genieten van een zonnetje op ons balkon. Dit keer helemaal ingepakt, dat was wel even wennen na vijf maanden hitte. 's Nachts kon ook de deken strijd weer beginnen. Alle twee wilden we onder het dekentje want het was toch echt wel fris. Hoe fris? Zo'n tien tot vijftien graden overdag en 's nachts rond de nul graden. In Nepal hebben de mensen geen centrale verwarming en de afgelopen winter schijnt de koudste in jaren te zijn geweest waardoor er zelfs mensen zijn dood gevroren.. Gelukkig is het al weer februari en wordt het langzaam weer wat warmer. Ook zoiets, stroom. Dat is er wel, maar elke dag op een ander tijdstip en zo ongeveer acht uur op een dag. Via een speciale app op de telefoon kun je zelfs zien op welke tijden je die dag stroom hebt, handig.. met een volle batterij.

Op onze eerste dag in Nepal hebben we het rustig aan gedaan. We waren nog erg moe van onze zestien uur durende reis vanuit Bali. Onze hostel eigenaar was ook erg van het slome tempo, elke zin eindigde hij met 'relax' of 'take it easy'. Ons ontbijt werd elke ochtend op de vierde verdieping (waar we tevens ook sliepen) opgediend. Op de vierde verdieping kon je 's ochtends heerlijk in de zon zitten en genieten van een uitzicht over Kathmandu, als het een beetje helder was tenminste. De rest van de dag hebben we heerlijk rondgeslenterd en nog meer warme kleding gekocht. Ook hebben we tissues ingeslagen voor onze snotneusjes (jaa, het temperatuurverschil en de stof) en babydoekjes om ons te kunnen wassen tijdens de momenten zonder water.

In Kathmandu hebben we de Swayambhunath, ook wel de 'Monkey tempel', bezocht. Vanuit ons hostel was dit een goed uur lopen waarbij we een rivier moesten oversteken. En wat voor een rivier! Vol met vuilnis en dikke kans dat de riolering er ook in uit komt. Varkens liepen rond de oever en zwervers stonden tot hun knieen in de troep op zoek naar.. eten? geld? Vreselijk, dit is wel echte armoede. Ook bij de tempel liepen veel mensen te bedelen. We hadden nog wat broodjes en drinken over wat we aan wat mensen hebben gegeven. De tempel was erg mooi en bood een goed uitzicht over Kathmandu. De tempel heet natuurlijk niet voor niets de 'monkey tempel', want ja, apen waren er ook.

Erg indrukwekkend was ons bezoek aan Pashupatinath. Hier vinden openbare lijkverbrandingen plaats. Als mensen overlijden worden ze in Nepal vaak binnen twee uur gecremeerd. Dit is vooral omdat ze geen koelvoorzieningen hebben en dus niet kunnen wachten. Als iemand overlijd wordt hij naar deze tempel gebracht en gewassen in het heilige (lees; smerige) rivierwater. Na het wassen wordt het lichaam op een aantal planken gelegd en versierd met bloemen. Bij de crematie zijn vaak alleen mannen aanwezig, want vrouwen waren volgens de gids te emotioneel, haha. "Dat emotionele gedoe ook!" xD. De overledene wordt naar één van de zes crematie platformen gebracht waarna de oudste zoon (in het geval de overledene een man is) het lichaam vanuit de mond in brand steekt. Indien de overledene een vrouw is, doet de jongste zoon dit. Na zo'n drie á vier uur is het lichaam opgebrand en worden de resten in de rivier gegooid. De rivier stroomt naar India en komt uiteindelijk uit in de Ganges. Elke dag vinden er zo'n vijftig verbrandingen plaats. Na deze ervaring wilden we zo snel mogelijk naar ons hostel om te douchen. De as dwarrelde overal rond en we hadden het gevoel helemaal onder de 'lijk' te zitten. Zelfs even langs je droge lippen likken durfden we al niet meer. Gelukkig was er warm water en konden we even flink schrubben.

Als je in Nepal bent mag een bezoek aan Durbar Square niet ontbreken. Een groot plein vol met tempels en vele gelovigen die hier komen bidden. Nepal heeft niet alleen honderden goden, godinnen en boedha's maar ook een 'Kumari Devi'. De Kumari Devi is een jong meisje die op Durbar square woont en door de Nepalesen wordt aanbeden. Een Kumari Devi wordt rond haar derde á vierde levensjaar geselecteerd. Hiervoor wordt een groep geselecteerde jonge kinderen met een bepaald soort ogen, huidskleur en sterrenbeeld één voor één in een kleine ruimte gebracht. In deze ruimte hangen 108 buffalo hoofden en lopen allemaal mannen met enge maskers rond. Het meisje dat niet in paniek raakt wordt de nieuwe Kumari Devi, logisch toch?! Totdat ze ongesteld wordt want dan is ze niet meer rein en wordt er een nieuw meisje geselecteerd. De 'oude' Kumari Devi heeft na deze jaren niet echt een leven meer. Ze krijgt, naast een trauma, wel wat geld van de overheid, maar trouwen met dit meisje zou ongeluk brengen dus vaak blijft ze alleen achter.

Vanuit Kathmandu hebben we ook de grootste Stupa van Azië bezocht. Deze was ook nog eens Tibetaans. In Nepal wonen veel Tibetanen en deze Stupa is ooit gebouwd voor de mensen die vanuit Kathmandu door de Himalaya op weg gingen naar Tibet. In Kathmandu konden ze dan een laatste gebed doen voordat ze aan de zware tocht begonnen.


Pokhara

Pokhara ligt zo'n 200 km van Kathmandu. Dat betekent dat de bus er zo'n acht uur over doet. De wegen zijn fantastisch, vol gaten, door de bergen en met vele haarspeldbochten. Eten voor deze busrit wordt streng afgeraden en we begrijpen wel waarom. Pokhara is de tweede stad van Nepal en vele toeristen komen hier heen om de bekende Anapurna Circuit te lopen. Deze slaan wij over want 21 dagen lopen in de bergen.. daar hebben wij geen zin in. Pokhara is heel anders dan Kathmandu. Het is schoon, ietsjes warmer en er rijden weinig auto's.

De eerste week in Pokhara vloog voorbij. We hadden een goed hostel met een ruime kamer en een schone badkamer. In de middag scheen op het balkon de zon en had je een goed uitzicht over wat besneeuwde bergtoppen. In Pokhara hebben we onder andere een flinke wandeling naar de 'World Peace Pagoda' gemaakt. Om hier te komen moet je eerst met een wiebelig bootje het meer over. Er liggen ongeveer net zo veel bootjes op de bodem van het meer dan dat er nog drijven. Tijdens de tien minuten durende overtocht bleven we dan ook maar heel stil zitten. Na de spannende overtocht begon een uur durende klim naar boven. Puffend en hijgend kwamen we aan. De pagoda stelde niet zo veel voor maar het uitzicht was erg goed. Vele besneeuwde bergtoppen kwamen achter een andere berg vandaan..

Nadat we in Kathmandu al met onze Britse vrienden Ben & Catherine (die we in Maleisië hebben ontmoet) hadden gedineerd hadden we in Pokhara ook weer met ze afgesproken. We zijn een aantal avonden uit eten geweest en hebben een dag een heuse XXL-waterfiets gehuurd. Helemaal voorbereid met chips, drinken en een vishengel voor Ben gingen we het meer op. Vanaf het meer had je goed zicht op één van de grotere bergen in de buurt. Deze wordt continu gebruikt door paraglyders. Achter elkaar springen ze de bult af en landen ze, na een aantal spectaculaire bewegingen, weer veilig op de grond. In het totaal hebben we vier uur op de XXL-waterfiets gehangen en heeft Ben geen enkele vis gevangen (pfieuw). Na deze vermoeiende middag konden we direct aanschuiven bij het restaurant aan de rand van het meer! Topdag!

Wandelen en trekking

Zoals al eerder vermeld gaat men vooral naar Pokhrara om een trekking te doen. De bekendste trekking is het Annapurna Circuit van 21 dagen. Uiteraard vinden wij dit veel te lang en hebben wij gekozen voor een vijf-daagse trekking. Om de beentjes al een beetje op te warmen hebben we een aantal dagen van te voren een flinke wandeling gemaakt naar de 'Devil's falls!'! Deze ruig klinkende watervallen waren ruim twee uur lopen. De watervallen zelf waren evenveel waard als de entreekosten. Namelijk 20 rupees, dat is omgerekend 20 eurocent. We zijn na zes maanden een beetje verwend geworden wat betreft toeristische attracties. Je moet wel met iets heel tofs komen willen we nog onder de indruk raken. Van bijna alles hebben we ondertussen wel de grootste, kleinste, dunste of het glimmendste gezien. Een paar dagen later was het dan zover, de vijf-daagse trekking kon beginnen. De trekking zou ons brengen tot een hoogte van 3200 meter. Dag één zijn we rond 08.30 uur begonnen met de wandeling. Nadat we twee uur de bult op hadden geploeterd kwamen we aan bij de lunchstop. Na de lunch kon het feestgedruis echt losbarsten. Er stond namelijk een schots en scheve trap te wachten van ruim 3000 treden. Na veel stops, geklaag en lamme benen bereikten wij na twee-en-een-half-uur het einde van de trap! Helemaal kapot doken we vrijwel direct het bed in! De volgende dag was het noodlot toegeslagen. Marloes was ziek en Michiel was een beetje ziek. Daarom hebben wij vrij snel besloten om ons om te keren en niet nog vier dagen te gaan ploeteren in de wildernis. We balen er nog steeds enorm van dat we terug moesten maar aan de andere kant vonden we er ook niet veel aan en waren we blij dat we een legitieme reden hadden om terug te gaan :D. We hadden het graag leuk gevonden maar dat geploeter op zo'n berg is toch niets voor ons. Terug gaan was ook nog een avontuur want we moesten ook al die traptreden weer af. Qua uithoudingsvermogen was dit goed te doen maar de spierpijn die je er aan over houdt voel je echt nog dagen. Terug in Pokhara is Marloes meteen het bed in gekropen en hier de eerste 24 uur niet meer uit geweest. Michiel voelde zich al vrij snel weer beter en had geluk dat Ben en Catherine ook nog in ons hostel verbleven zodat hij gezellig met hen uit eten kon.

International mountain museum

Doordat we de trekking zo snel hadden afgerond hadden we ineens extra dagen in Phokara. En wat doe je dan? Je hebt nog een paar dagen maar je hebt alles al gezien... dan ga je naar een museum. In Pokhara bevindt zich het enige echte 'International Mountain Museum'. Na een film van twintig minuten over de verschillende bekende bergen en hun dorpen komt het leuke gedeelte. Informatie over de allereerste beklimmingen van onder andere de Mount Everest. Deze beklimmingen vonden rond 1950 plaats en waren daarom stukken minder modern dan de hedendaagse beklimmingen. In de vitrines lagen de spullen van de eerste beklimmingen. Normale winterjas, normale handschoenen en zo'n tent die je ouders vroeger mee naar zuid-Frankrijk namen. Geen licht alluminium maar gewoon zwaar metaal. Gekkenwerk! Op de foto's waren mannen met bevroren baarden en opgezwollen blauwe handen van de kou te zien. Harde bazen! En dan wij al klagen tijdens trekking!

Vliegen

Op het moment zijn er protesten en stakingen in Nepal. Het is ons niet helemaal duidelijk waarom maar het heeft te maken met de Verenigde Communistische Partij van Nepal (Maoïstisch). Ze strijden voor een betere of andere regering en democratie. Goed natuurlijk, maar er rijden geen bussen, geen taxi's en alle winkels zitten dicht. Op de straten wordt gevoetbalt door de kinderen want ook de scholen zijn gesloten. Gelukkig gaan alle vluchten wel door en kun je van Pokhara naar Kathmandu vliegen. Deze vlucht gaat zo'n twintig keer per dag, de afstand is hemelsbreed zo'n 120 km (Dinxperlo - Zwolle) en daar doe je dus maar 25 min over. Op Pokhara airport is het een komen en gaan van kleine vliegtuigen en op het dakterras kun je uren naar het opstijgen en landen kijken. Ook kleine 'ultra lights vliegtuigjes' maakten gebruik van deze start-en landingsbaan. Nou never nooit niet dat wij ooit in zo'n ultra light gaan. Wat een gewiebel. Ons vliegtuig was ook über inimini. Het had een rij van twee stoelen een inimini-gangpad en nog een rij stoelen. Totaal kan er 29 man aan boord (een bus is nog groter). Michiel kreeg het al vrij snel spaans benauwd. Hij houdt niet van vliegen maar dit was de engste vlucht ever. Zelfs Marloes zat niet helemaal op haar gemak in het kleine benauwde toestel. Maar de vlucht duurder gelukkig maar 25 minuten. In Kathmandu stond de taxi maffia ons op te wachten. Zij zijn de enige taxi's die rijden vandaag en vragen dan ook 1500 rupee in plaats van de gebruikelijke 300 rupee. Even waren we bang dat dit echt de enige optie was om richting het centrum te komen. Maar goddank kwam daar de speciale toeristenbus aan, een oude krakende, bijna uit elkaar vallende bus. Oleee. Voor 200 rupee (€2,-) per persoon werden we veilig naar het lege centrum van Kathmandu gebracht. Geen auto's, geen getoeter, geen smerige uitlaatgassen, de stad knapt er echt van op. Als het goed is houden de stakingen rond 17.00 op en gaan sommige winkels voorzichtig weer open, want we willen nog even flink shoppen hier in Kathmandu.

Donderdag ochtend vliegen we naar Dubai. De weersvoorspellingen in Dubai zien er goed uit. Nog even genieten van een paar dagen 28 graden. Tot volgende week, we hebben heel veel zin om jullie weer te zien.

M&M