Lake Baikal en Mongolie

Sain bai na (Hallo op z'n Mongools),

We zijn in Beijing!! Vandaag is het weer hier niet zo fantastisch dus hebben we mooi alle tijd om onze blog bij te werken.

Vorige week eindigde onze blog in Irkutsk. Van Irkutsk zelf hebben we niet zo veel gezien want we zijn de stad uit geweest om naar het Lake Baikal te gaan. Een busschauffuer bracht ons scheurend, bellend en smsend in ongeveer 1,5 uur naar het meer. Lake Baikal is het grootste meer ter wereld, Nederland past er met gemak in. Het water van het meer is vreselijk koud en in het midden komen zelfs zoetwater zeehonden voor. Het meer is omringd door bergen vanaf waar je een mooi uitzicht hebt over het meer. Wij hebben in een iniminie skigebied een lift omhoog genomen vanwaar je een top uitzicht had. De pistes moeten in de winter vrij weinig voorstellen want zelfs de slechtster ski'er is waarschijnlijk in 5 minuten bededen terwijl het je net zo veel minuten kost om met de lift boven te komen....
Omdat het Lake Baikal midden in Siberie ligt is het er vaak erg koud en is de sauna (letterlijk en figuurlijk) hot! Natuurlijk moesten wij deze Siberische sauna ook even uitproberen. En hoe... met takjes van een boom wedden we met nat water 'gemept'. Na een mep sessie van zo'n 5 minuten mochten we de sauna weer uit waarna we een bak ijskoud water over ons heen gegooid kregen, heerlijk.....

Vanaf Irkutsk is het 2 nachten treinen naar Ulaan Bataar. Waar Irkutsk nog aardig westers is, is de overstap naar het arme Ulaan Bataar erg groot. Ulaan Bataar is de hoofdstad van Mongolie en heeft ruim 1 miljoen inwoners (in heel Mongolie wonen zo'n 3 miljoen mensen). 1/3 van de Mongoolse bevolking leeft onder de armoede grens. In Ulaan Bataar stond een bus voor ons klaar om ons naar het Terelj National Park te brengen. Dit park ligt zo'n 80 km ten noord oosten van Ulaan Bataar. Nadat op een gegeven moment de wegen onbegaanbaar werden en we rivieren moesten oversteken werd ons vervoersmiddel veranderd in een Ox (mix van een koe en een jak). Met 2 ox'en en wagens waarop wij en onze bagage lagen legden we eerst zo'n 5 km af naar een Ger familie waar we een lunch aangeboden kregen. De verse Jakmelkthee stond al klaar. De mensen in een Ger wonen in van die traditionele witte hutjes. Elk seizoen breekt de familie zijn tent af en verhuist naar een ander deel in het park. In de winter heeft de familie een winterhuis.
Na de lunch bij de familie moesten we weer zo'n 8 km op de Ox-kar om uiteindelijk bij ons eerste overnachtings adres aan te komen; een familie met 2 kinderen, de vader des huizes was niet thuis, hij was bezig om ergens in Mongolie een wintervoorraad aan gras, voor zijn vee, op te slaan. De meeste Mongolen bezitten een aantal koeien of paarden.
Tijdens de rit na deze familie troffen we een dood en aangevreten paard aan. We vroegen onze Ox-kar chauffeur welk dier dit gedaan kon hebben. De chauffeur maakte wat rare geliuden en wees naar de berg. De australiers waarmee we op de kar zaten begonnen meteen te praten over de Mountain lion. En de Ox chauffeur bleef maar naar de berg wijzen en geluiden maken... Nou, daarvan waren we wel ff onder de indruk. De Ox chauffeur bleef maar door praten dus we vroegen onze gids om een vertaling. Nou geen woord over een mountain lion, de man probeerde ons gewoon de hele tijd duidelijk te maken dat zijn broer aan de andere kant van de berg woont, dus hoe dat paard daar zo dood kwam te liggen......
In totaal hebben we 4 nachten in het Terelj national Park bij 3 verschillende gezinnen gelogeerd. Ze hadden een tent voor ons vrij gemaakt waarin we konden slapen. Vaak waren er geen bedden aanwezig en sliepen we op een dun matje op de grond. Dit was vooral 's ochtends erg koud aangezien de temperatuur 's nachts flink daalt. Gelukkig bezit wel elke tent over een kacheltje maar dit is meer een soort kampvuur waardoor het erg rokerig is in de tent. In het park stroomt een rivier (de Terelj Rivier) waar de mensen hun water vandaan krijgen. Er zijn dus geen douches, geen wc's en geen kraanwater. En tjah, na 4 dagen voel je, je best wel vies dus moet je een keer de rivier in en die is vreselijk koud. Respect voor de Mongolen!!

Na onze 4 nachten in het park hadden we nog 1 nacht in Ulaan Bataar. 's Avonds hebben we hier een traditionele avond bezocht waarop werd gedanst en gezongen. Het toppunt was het moment waarop een keelzinger het podium op kwam en begon te zingen. Michiel hield het niet meer en belande in een zware lachsessie wat ook weer mooie geluiden opleverde. Het hoogtepunt van de show was een act van een vrouw die vreselijk lenig was. Ze kon echt haar hele lichaam dubbel vouwen.

Na onze laatste nacht in Mongolie moesten we al weer vroeg op voor de laatste treinrit, die naar Beijing! De treinrit van Ulaan Bataar naar Beijing duurt zo'n 35 uur en bezit natuurlijk de grensovergang naar China. Aangezien het spoor in China een andere afmeting heeft moesten de wielen van onze trein vervangen worden. We hadden geen kans om de trein te verlaten dus met bemanning en al werd de trein een stalling in gereden waar we de lucht in werden gehezen en onze wielen vervangen werden..... Alles was vrij bizar maar verliep gelukkig erg soepeltjes. Na zo'n 5 uur konden we weer verder.....

En nu zijn we dan in Beijing....

Zaijian (Doei)

M&M