Cambodja

In wat voor een corrupt land zijn we nu beland? Dachten we toen we de grens overgingen. We hadden ons van te voren al verdiept in de grensovergang, een plattegrond gedownload met alle 'scam' zones maar dat zelfs de politie mee doet hadden we niet verwacht. Thailand uit gaan verliep soepel, de eerste scamzone waren we zonder kleerscheuren gepasseerd toen we ons visum on arrival konden halen. $20 kost zo'n ding aldus het internet en het grote officiële bord boven het loket. Maar voor $20 krijg je mooi geen visum. We moesten met Thais geld betalen wat omgerekend zo'n $23 dollar was. Niet veel meer, maarja $20 is $20. Dus wij zeiden meteen,  mooi niet, we betalen gewoon de echte prijs. Nou mooi niet dat we een visum kregen. We kregen zo onze paspoorten gewoon terug. Bizar, de politie, je beste vriend, jaaajaa. Nou goed. Daar sta je dan en tjah, je wilt toch naar Cambodja dus dan moet je maar braaf betalen. Maar echt een goed visitekaartje is het natuurlijk niet.

Siep Reap
Gelukkig is de echte Cambodjaanse bevolking heel anders. Toen we in ons hostel aankwamen werden we ontzettend vriendelijk (met een glas koud water en een natte koude washand uit de koelkast) ontvangen.
Siem Reap is een ontzettend leuk stadje. Het is niet groot en je voelt je er meteen thuis. De grote attractie zijn natuurlijk de tempels van Angkor Wat. Deze liggen net buiten de stad en met de fiets ben je er zo. Het gebied waarin de tempels staan is ontzettend groot en vrij toegankelijk maar wil je echt een tempel bekijken dan heb je een entree kaartje nodig. De tempels zijn ontzettend indrukwekkend. Natuurlijk hebben we de tempel uit de film Tomb Raider bezocht (die waar de wortels doorheen groeien) en de bekendste tempel die op bijna elke ansichtkaart van Cambodja staat.

Phnom Penh
Phnom Penh, de hoofdstad, is een hele andere stad dan Siem Reap. Het is veel groter en armoediger. Cambodja is sowieso wat armer dan bijvoorbeeld Thailand. Je ziet het meteen als je de grens over gaat. De wegen zijn slechter en de meeste huizen zijn van golfplaaten gemaakt. Wat ook op viel was dat bijna alles huizen op palen staan. Ten eerste omdat er een paar jaar terug een flinke overstroming is geweest en de mensen hun huis nu beschermen tegen het hoge water. Ten tweede omdat ze zo een vuurtje onder hun huis kunnen maken waardoor er veel rook het huis in trekt, dit doen ze tegen de muggen.
In Cambodja komt ook veel kinderarbeid voor. Kinderen worden gebruikt voor de prostitutie maar kinderen moeten ook vaak dingen op straat verkopen om aan geld te komen. Via internet, posters en reisgidsen wordt afgeraden dingen van kinderen te kopen. We vonden dit erg dubbel want van de ene kant moet het natuurlijk stoppen maar als je niks koopt heeft het kind ook geen geld, en dan...
In de grote steden hebben ze gelukkig veel restaurantjes en winkeltjes waar bijvoorbeeld de moeders werken zodat het kind naar school of restaurants waar weesjongeren werken, wonen en een opleiding krijgen. Deze projecten zijn vaak opgezet door westerlingen maar zagen er ontzettend goed uit.

Phnom Penh is waarschijnlijk wat armer en minder mooi door de oorlog(en) tijden de jaren zeventig en tachtig. De Rode Khmer, boze Cambodjanen, Fransen en natuurlijk de Amerikanen hebben Cambodja er niet beter op gemaakt in die tijd. Om over deze tijd wat meer te weten te komen zijn we naar de Killing Fields geweest en de Toui Sleng gevangenis. Erg indrukwekkend en erg, erg, erg. Je kan er niet veel over zeggen behalve dat het heel erg is, voor zover je er een beeld bij hebt.

(Onze TukTuk chauffeur van de dag vroeg daarna vrolijk of we nog naar de 'shooting range' wilde om met een AK-47 te schieten, een slechtere timing kon echt niet!). 

Toen wij in Phnom Penh waren werd er net een groot festival ter ere van de doden gevierd. Om precies te zijn de mensen die iets slechts hebben gedaan in hun leven gaan niet naar het paradijs maar blijven een aantal jaren op aarde rond dwalen. Vroeger duurde dit feest drie maanden lang maar aangezien dit ten koste ging van de landbouw hebben ze er twee weken van gemaakt. In deze twee weken brengen de mensen offers aan hun overleden familieleden. In Cambodja staan overal kleine geestenhuisjes, een soort vogelhuisjes,  waar de zielen leven. Hier wordt o.a eten nep geld naar toe gebracht zodat de doden weer wat geld en eten hebben. Tijdens het festival zijn veel dingen gesloten. Toen we dachten dat het feest voorbij was ging de oud koning van Cambodja dood waardoor nog steeds alles gesloten bleef. Waarschijnlijk vonden wij daarom Phnom Penh wat saai.

Sihanoukville
The beach. Jaa, zelfs die hebben ze in Cambodja. En wat voor één! Witte stranden, blauwe zee met zo hier en daar een familielid van Nemo. We hadden via onze bijbel, de Lonely Planet, een vet mooi hostel op het strand ontdekt. Het hete Mushroom Point en het deed zijn naam eer aan. Overal zag je de champignons in terug. De badkamer, de lampen en het mooie decor. Voor drie nachten hadden we een bungalow op het strand en dan ook echt op het strand! Wat zo'n bungalow kost?  Zo'n €12 per nacht ;-).
Op het strand bieden locals allerlei boottochten aan. Deze zijn vrij goedkoop en vrij goed georganiseerd. De jongeman die ons zijn boottocht verkocht was afgelopen zomer naar Nederland geweest. Hij was uitgenodigd door een iets ouder Nederlands stel, die een tijd daarvoor zelf in Cambodja zijn geweest, om langs te komen. Het was de eerste keer dat bij Cambodja uit ging. Zijn vlucht vertrok vanaf Bangkok en om daar te komen was al een heel avontuur. De aardige verkoper showde ons daarna zijn foto's op zijn mobiel. De ene na de andere windmolen(?) kwam voorbij. Hij vond ze prachtig. Ook was hij naar Walibi geweest en we kregen van elke achtbaan een filmpje te zien terwijl hij fasinerend vertelde wat de achtbaan allemaal kon. Daarna volgden foto's van groeiende aardappelen, uien een wortel en een foto van hem en de aardappel. Wij hadden het ondertussen al erg moeilijk met onze lach inhouden. Ik bedoel, wie maakt daar nou foto's van? Maar waarschijnlijk vind hij onze foto's van de rijstvelden net zo raar. Het grappigste was nog dat hij versteld had gestaan dat we machines hadden die we op het land gebruiken. Hier zijn ze dagen bezig met hun gewassen terwijl wij er een tractor overheen rijden en klaar zijn. Een machine die dat deed. "30 minuten en 'poef' de maïs was weg": vertelde hij.

Kampot
Voordat alle narigheid losbarste was Cambodja een Franse kolonie. Niet alles wat de Fransen deden was goed maar ze hebben in die tijd toch ook veel toerisme naar Cambodja gebracht. Zo word Kampot in de reisgidsen omschreven als het voormalige Saint Tropez. Overal zie je restanten van een ooit ó zo chique, rijke stad. Oude mooie muren rondom plekken waar ooit mooie villas stonden. Lege kerken en verlaten casinos. Toen het allemaal mis begon te gaan in de regio, zijn de Fransen van de ene op de andere dag vertrokken. Zo zie je bijvoorbeeld een oude ruïne van een villa, inclusief groot balkon en mooie entree, waar nu families onderdak zoeken die 5 dollar per dag verdienen.

Kep
Kep ligt zo'n 20km van Kampot. Je kunt er op veel manieren komen maar de tuktuk blijft toch wel het leukste vervoersmiddel. Onze tuktuk chauffeur had zich flink aangekleed in een dik winters vest. Toen we vroegen waarom hij die aandeed antwoorde hij 'omdat het zo warm en zonnig is'(?). De Cambodjanen houden er niet van om bruin te worden. Het ideaalbeeld is een witte huid. Waar wij cremés kopen om bruin te worden verkopen ze die hier om wit te worden. We vertelden de tuktukchauffeur dat wij graag bruin worden waarna hij voorstelde om van land te wisselen. Toen ik hem vertelde dat het in Nederland zo rond de 10graden was kwam hij al snel terug van zijn plan. Dat was hem toch echt veel te koud.

Kep ligt vlak bij de grens met Vietnam. Er is vrij weinig te zien behalve dat er een krab markt is waar je volgens iedereen de meest verse en lekkerste krab kan eten. Aangezien wij beide niet zo van de krab zijn waren we ook met deze enige bezienswaardigheid van Kep snel klaar. Om bij de krab markt te komen hadden we en scooter gehuurd. Na het zien van de krab markt vond Marloes het wel prima en wilde ze graag een boek lezen in de bungalow. Michiel bleef zo alleen over met de scooter en besloot de buurt eens ff te gaan verkennen. Na drie kilometer benzine op. Gelukkig kwamen er tien Cambodjaanse jongeren aan die aanboden om benzine te halen. Terwijl er twee benzine aan het halen waren starte het kruisverhoor door de jongeren. Waar kom je vandaan? Hoe oud ben je? Hoe heet je? Waar ga je naar toe? Heb je Facebook? (heel belangrijk!). Maar alles op een vriendelijke toon. De benzine jongens keerden keurig terug en voilà, probleem opgelost. Om het verhaal kort te houden zullen we de overige problemen even puntsgewijs weergeven:

- helm in buddy gedaan, slot van buddy kapot
- opnieuw tanken, verkeerde benzine
- nieuwe scooter gekregen
- steuntje klapt niet uit

Maar wat was het tof om rond te scheuren door Cambodja! Door de blubber, gaten in de weg en deelnemen aan verkeer zonder regels! Het dorp in één dag van alle mogelijke kanten bekeken.