Zuid Vietnam

Saigon/HCMC

Na een busrit van een kleine dertien uur met een beenruimte waar nog geen bierviltje tussen past kwamen we om 23.30 uur aan bij ons hostel. Hongerig en moe moest de erg aardige eigenaar van het hostel zijn aankomst procedure uitvoeren. Twintig minuten uitleg over de stad, inclusief alle entree prijzen en wandelroute. Michiel probeerde dit af te kappen door tijdens een stilte snel op te staan maar: "No, no, sit down." zei de man.Vervolgens ging hij in de hotelkamer uitleggen hoe je het licht aan doet, de wc doorspoelt en hoe de afstandbediening van de tv werkte. Nadat de beste man zijn procedure had afgerond zijn we snel op zoek gegaan naar iets te eten. Gelukkig eten ze in Azië altijd en overal dus was dat niet echt een probleem.

De volgende dag zijn we direct begonnen met uitslapen. Toen we rond 9.30 uur uit bed werden gestoomd zijn we begonnen aan de wandelroute. De eerste stop was het 'War Reminents Museum', een museum over de oorlog in Vietnam. Het museum is van de overheid, en dat is een communistische overheid. Je voelt het al aankomen, het is een zeer anti-Amerikaans/westers museum. Een museum vol alle narigheid die de Amerikanen hebben aangericht zonder enkele informatie over de andere kant van het verhaal. Overal hangen Amerikaanse quotes aan de muur zoals: "If they don't surrender we're gonna bomb them back to the stone-age!". De meest nare afdeling van het museum ging over de chemische wapens van de Amerikanen inclusief vreselijke foto's en echte(!) gevolgen.

Naast ons hostel was een schoonheidssalon en wonder boven wonder was er iemand die kon knippen en wat woorden engels sprak. Nadat Marloes had uitgelegd dat ze alleen maar de puntjes geknipt wilde hebben, en ze dit leek te begrijpen, kon de operatie beginnen. Je verwacht een plantenspuit om je haar nat te maken maar nee hoor. Droog knippen kan ook.... De knip logica was ook ver te zoeken, ze ging van boven naar onder en van links naar rechts maar aan het eind was alles netjes geknipt. Het haar van Marloes was echter wel erg droog dus werd een 'Loreal' masker aangeraden. Het masker werd met wat poeder en een drapje gemaakt en in het haar gesmeerd. In de salon stond een vreemd stoom apparaat waar Marloes haar hoofd onder moest houden. Binnen een minuut kwam het stoom aan alle kanten langs haar hoofd. Heeeelp! Maar niks aan de hand, goed voor je haar, nog 5 min... Alles kwam ook goed en 10 minuten later verlaatte weer een tevreden klant de salon.

HCMC heeft een über cool waterpark met de spannendste glijbanen. En wat het allemaal extra spannend maakt is dat wij met ons Westerse gewicht vele malen sneller gaan dan de Aziaten (een Aziatische man weegt zo'n 50 kilo). Waar de Aziaat zijn matje na een stijle glijbaan meteen tot stilstand komt hebben wij gewoon de hele 'uitglijbaan' nodig, wat eigenlijk wel vet cool is. Michiel ging enthousiast van nog een glijbaan. Zo'n dunne, donkere en snelle. Als extra had deze glijbaan ook nog een trechter aan het eind waar je werkelijk met Mag 3 werd in geknald. Noouuuu, een rode rug en een geschaafde elleboog rijker vond Michiel het wel prima met de wilde glijbanen.



American Killer Hero

De derde dag is Michiel met een tour meegegaan naar de Vietcong - tunnels. Marloes voelde zich 's ochtends niet helemaal top dus bleef zij een dag boek lezen op het balkon (uiteindelijk nergens last van gehad). Vooraf kon je kiezen uit twee verschillende tours, een van een halve dag waar je alleen naar de Vietcong tunnels ging en een hele dag waar bij je ook nog naar een tempel ging. De hele dag was maar twee euro duurder. Ja, dus Hollander dat Michiel is heeft hij gekozen voor de hele dag! De tempel was een extra 1,5 uur rijden maar dat was het dan ook wel echt.. niet waard. Het was een kerk, wel een hele aparte, maar na twee en een halve maand heb je de tempels en kerken toch wel een beetje gezien. Michiel was dan ook met tien minuten al klaar met de kerk en moest vervolgens een half uur wachten. Gelukkig gingen we naar deze kerk door naar de tunnels en die waren te gek!
De gids vertelde vol trots en niet echt objectief over de Vietcong en hoe zij de Amerikanen te grazen hebben genomen. Dikke propaganda maar erg tof om te zien. De tunnels die zij gebruiken waren enorm klein. Ze vertelde erbij dat op die manier alleen Vietnamezen er door heen pasten en geen dikke Amerikanen. Maar ook dikke Michiel paste niet door de ingang van een tunnel. Een stukje verderop waren nieuwe tunnels gebouwd speciaal voor toeristen. Deze waren dubbel zo groot dan de originele tunnels maar zelf deze waren behoorlijk benauwd. Zeker met twee Aziaten die bijna in paniek raakten halverwege de tunnel, is Michiel er bij de eerste uitgang direct uitgegaan. Als afsluiting werd er een film getoond waarin een aantal individuele Vietcong strijders werden getoond. Deze soldaten hadden veel Amerikanen gedood in de oorlog en droegen dan ook de trotse titels als 'American Killer Hero' of 'Brave Downer of American Planes'.



Politie vs. Bier

Vlak in de buurt van ons hostel waren een aantal kleine terrasjes met nog kleinere plastic stoeltjes. Het terras zat bomvol met backpackers (erg gezellig!). Ook al is het terras vol, als jij een biertje wil drinken zullen de Vietnamese vrouwtjes er voor zorgen dat jij kunt zitten. Zo wordt het terras beetje bij beetje groter tot er uiteindelijk een flink aantal mensen op de straat zitten. Drie keer per avond komt de politie door de straat rijden. Op dat moment moet iedereen die op straat zit op staan en word het terras binnen tien seconden afgebouwd en opgeruimd. Het bier staat zelfs op een dienblad op tafel zodat ze dat snel naar binnen kunnen krijgen. Na deze paar minuten van hectiek en nadat de politie gepasseerd is wordt alles weer relaxt terug gebouwd. Dit herhaalt zich dus zo'n drie keer per avond.



Dalat

Dalat is een stad in de hooglanden van Vietnam. De stad ligt op zo'n 1500 meter waardoor het hier aardig fris is. De eerste avond was het echt even wennen. In Dalat is het nog steeds zo'n 20 graden maar na weken in bijna het dubbele te hebben doorgebracht is het toch wel even 'koud'. De kamers beschikken dan ook niet over een airco maar over een dikke deken (oftewel Dikke Donzen Duutse Dekens). Direct de eerste avond, toen we buiten zaten te eten, raakten we aan de praat met een aardige Dalatter. Na zo'n vijftien minuten praten vroegen we wat voor een werk hij deed. Hij bleek een Easy Rider te zijn. Dit zijn motorrijders waar je als toerist achterop kunt zitten en je op deze manier de omgeving laten zien. Omdat hij zo'n aardige kerel was en een gastenboek vol positieve Nederlandse reacties had hebben we uiteindelijk een dag tour bij hem geboekt. We weten nog steeds niet of hij nu toevallig daar stond of dat het nu een zeer gehaaide verkoper was. Aangezien wij het onderwerp van de tours hebben aangesneden denken we dat hij daar toevallig stond. Toen we de tour hadden geboekt, samen met nog twee Nederlanders, werden we uitgenodigd om een biertje te blijven drinken. Rond etenstijd kwam zijn vrouw langs om eten en nog meer bier te brengen. De eerste avond voor de tour was in ieder geval al zeer geslaagd.
De volgende dag werden we in de ochtend opgehaald door twee motoren en werden we samen met het andere Nederlandse stel rond gereden.
Onderweg hebben we verschillende stops gemaakt, zoals bij de koffie plantage en de zijde-plantage/kwekerij. Bij de koffie plantage hebben we een zeer speciaal kopje koffie gedronken. Namelijk echte 'Weasel coffee' gemaakt van wezel poep. Het werkt vrij simpel en je kunt het ook met je eigen huisdier doen. Je voert ze gewoon koffiebonen en van de poep zet je koffie. De prijs van 1 kopje van deze koffie kan in de PC Hoofdstraat oplopen tot 100 euro per kopje. Gelukkig hebben wij er slechts twee euro voor betaald. En de smaak? Heel bijzonder! Net gewone koffie.
Het hoogtepunt van de tour was de 'Elephant waterfall'. Dit was een hoge waterval, maar niet de aller hoogste. De omgeving was mooi, maar niet super mooi. Maar wat het zo super tof maakte was dat je achter de waterval kon komen. Het gigantische lawaai dat je hoort, de wind die je voelt en de zon die je half door de waterval ziet maakt het een indrukwekkende ervaring!
De hele dag was echt erg tof, de gidsen hadden goede humor en vonden het leuk om je Vietnam te laten zien. Om het af te sluiten hadden we met twee van de vier gidsen afgesproken om naar een karaoke bar te gaan. Samen met een krat bier hebben we de hele avond lopen bleren in de karaoke bar.



Nha Trang

'The place to be' voor vele Russen en Tsjechen. Gelukkig zaten wij in een heerlijk hostel vlak bij het strand en zonder Russen. Nha Trang staat in Vietnam bekend om zijn mooie onderwater-wereld. Tijdens de snorkel tour hebben we veel mooi koraal en tropische vissen bewondert. Een grote blauwe zeester en een zeekomkommer werd opgevist door een mede snorkelaar. Het was wel een kunst om tijdens het snorkelen uit de buurt van de kwallen te blijven. Grote kwallen en iniminikwallen waren in grote getalen aanwezig en prikten je continu. Vrij irritant maar je hebt het er zeker weten voor over want het was o zo mooi in het water.



Vanavond pakken we de nachttrein naar Hoi An. Hopelijk treffen we geen roggelende Chinesen in de trein.

Groetjes M&M