Noord Vietnam

Shopaholic

Hoi An is zeker weten de leukste stad in Vietnam. Lekker rustig. Geen herrie makende scooters en gevaarlijke oversteek taferelen. Hoi An is een kleinere stad, het doet een beetje zuid Europees aan en de grootste bron van inkomsten is het maken van kleding voor toeristen. Echt elke winkel is een kledingwinkel (jaa, heaven voor Marloes!) en overal kunnen ze precies maken wat jij wilt, in jouw maat en de volgende dag is het klaar. Deze twee gekken zagen mooie winterjassen hangen en vraag ons niet waarom, maar de jassen hebben we op maat laten maken en gekocht. Daar stonden we dan, in ruim 30 graden een winterjas te passen. Het zweet liep ons letterlijk van de kop af. Maar dat hadden we er zeker voor over want een dag later konden we onze nieuwe jas ophalen. (Wakosta? Twee jassen = 95 USD). Momenteel drijft onze jas ergens op een Aziatische zee. Als het goed is komen onze jassen, net als wij, eind februari aan in Nederland. Kunnen we ze gelijk dragen in het koude Nederland!


Hue(eel saai)

Saai, druk, lelijk en regenachtig. Dat is Hue. We weten nog steeds niet waarom deze stad in de Lonely Planet staat want wij zijn er niet zo enthousiast over. Misschien komt het omdat we door onze hostel eigenaar. Een erg opdringerige en moeilijk verstaanbaar Engels sprekende man. We waren nog niet in het hostel of hij probeerde ons al een tour aan te smeren en smeekte ons zo'n beetje geen tour ergens anders te boeken. Kortom, een (n/r)are man, wel aardig maar een beetje vreemd. Of misschien waren het alle vervelende opdringerige verkopers die je naast zonnebrillen en aanstekers ook marihuana proberen aan te smeren. Om gek van te worden.
Het enig coole aan Hue was dat het er onwijs kon regenen. Toen we na een avond gezellig drankjes drinken door de regen weer naar ons hostel moesten liepen we serieus tot onze knieën in het water. Super cool, dit hadden we nog nooit mee gemaakt.


'Ik heb een toe toe toeter!'

Bij elke straat die je oversteekt waag je echt je leven in Hanoi. Het is zoo druk met scooters en de straten zijn veel te klein voor al dat verkeer. De stoepen zijn volgebouwd met kleine winkeltjes, eettentjes en geparkeerde scooters waardoor je op de straat moet lopen tussen de voorbij scheurende scooters. Daarnaast hebben de meeste voertuigen ook een zelf ingebouwde toeter en de een toetert nog harder dan de ander. Het is wel duidelijk dat Hanoi ontzettend hard groeit en dat de stad dit nieuwe verkeer echt niet aan kan.

In Vietnam heb je twee 'Waterpuppet theaters', een in Saigon en een in Hanoi. In alle boekjes staat dat je absoluut naar het Puppet theater in Hanoi moet gaan. Dat schijnt het neusje van de créme de la créme te zijn onder de 'Waterpuppet Theaters'. Vol verwachting keken wij naar die bak met water... Vol verwachting hebben we 45 minuten naar die bak met water gekeken tot in eens de lichten weer aangingen en de show ten einde was. We hadden daar zojuist 45 minuten naar dansende poppen in het water gekeken die verschillende Vietnamese tradities uitbeelden. Dit is natuurlijk een beetje flauw, want we wisten al ongeveer wat het ging worden. Voor kinderen is het vast erg leuk! Daarom luidt de tip van de dag: "Ben je ooit met je kinderen in Hanoi? Ga dan naar het 'Waterpuppet Theater'!



Halong Bay

Een van de zeven nieuwe wereldwonderen is Halong Bay! Halong Bay ligt zo'n 170 km ten oosten van Hanoi en daar doe je met de bus zo'n drie uur over! Dit is op zich best snel voor Vietnamese begrippen want dit is wel zo'n 57 km per uur gemiddeld!! Sinds een aantal jaren staat Halong Bay op een nieuwe lijst met zeven wereldwonderen. Iets waar ze erg trots op zijn en ook overal genoemd wordt. Maar dat is terecht want Halong Bay is erg mooi. Zo'n 3.000 eilanden, groot en klein komen als rotsen uit de zee omhoog. Elke dag varen tientallen boten vanuit Halong Bay de haven uit. Dit heeft als gevolg dat het ontzettend druk is op zee. Overal liggen boten en bij de attracties bevinden zich tientallen toeristen. Zo leek er wel een begrafenis gaande in een al niet zo'n bijzonder grot die we bezochten. Stapje voor stapje liepen we door de grot.
De eerste nacht brachten we op zee door. We hadden een vrij luxe kamer op een boot. Op de tweede dag gingen de meeste toeristen al weer terug naar Hanoi waardoor het stukken rustiger werd, ideaal. Opeens waren alle boten weg en waren we ongeveer de enigen op de zee. Voor onze volgende overnachting voer de boot naar het eiland Cat Ba. Op Cat Ba eiland hadden we een bungalow in the middle of nowhere geboekt. De bungalow was alleen per fiets te bereiken dus hoppa daar gingen we. Bergje op en bergje af op een wiebelende typisch Duitse fiets. Na zo'n 6km kwamen we bij onze bungalow aan. Een houten hutje, inderdaad in the middle of nowhere....
In het hutje hebben we twee nachten doorgebracht waarna we weer op de fiets terug naar de haven moesten om vandaar weer met de boot naar Halong Bay gebracht te worden.


Rijst, rijst en Sapa

Sapa ligt op zo'n 1500 meter hoogte. Dus ook wij moesten weer een jas en lange broek aan. Brrrr... 15 tot 20 graden. De trip naar Sapa hadden we in Hanoi al geboekt en voor alles werd dus gezorgd. Vervoer, overnachting, rijst en (per ongeluk) een prive gids. Wat'n luxe!
De eerste dag zijn we naar een dorp in de buurt geweest waar de Hmong mensen wonen. De Hmong lopen de hele dag in 'traditionele' kleren en verkopen alles wat ze aan hebben, het zijn wandelende souverniers. Tasjes, jurkjes en sieraden ze verkopen het allemaal. Het is allemaal erg mooi, maar om er nu zelf als een Hmong bij te gaan lopen..

De volgende dag zijn we begonnen aan de grote tocht waarbij wij zullen overnachten bij de mensen in de jungle thuis. Het was een erg mooie wandeling van 16 kilometer door de rijstvelden en kleine rustige dorpjes. Scharrelende kippen, modderende varkens, eendjes en waterbuffels. Rond 15.00 uur kwamen we aan bij onze bestemming. We hadden van te voren geen foto's gezien van een homestay en ook medereizigers hadden geen foto's van homestays gezien. Wat ons een tikkeltje gespannen maakte. De homestay bleek echter een herberg te zijn in een klein dorpje. De homestay deed, met haar slaapzaal voor dertig personen, erg denken aan de schoolkamp/scouting-gebouwen van vroeger. Ook had het gewoon een westers toilet en zelfs een warme douche. Aangezien we (per ongeluk) een prive tour hadden geboekt waren alle dertig bedden voor ons. Daar zaten we dan met zijn tweetjes..... Het avondeten deden we gezamenlijk met de familie. Gelukkig kon de vrouw des huizes erg goed koken. Verse loempia's en voor Michiel een lekker stukkie waterbuffel. Het eten ging gepaard met het drinken van rijstwijn (ja alles is hier gemaakt van rijst). Na elke hap volgde weer een shotje. Dit konden wij echt niet bijhouden....Maar wij waren na de maaltijd dan ook niet zat. Na een goede nachtrust op een dun matrasje werden we de volgende ochtend wakker geroggeld. Jaa Sapa ligt op zo'n 20 kilometer van het roggelende China. De homestay eigenaar hield het roggelen wel zo'n tien minuten vol. En ja, dan heb je zelfs Michiel wakker. Na het geroggel werd het ontbijt klaar gemaakt. Aangezien de keuken zich recht onder ons bevond en er op een kampvuurtje gekookt wordt werden we ons bed uitgebraden.
Na ons ontbijt van warme pannenkoeken deelde onze gids mee dat het vannacht hard geregend had en dat de wegen erg slecht begaanbaar waren. Of we over de 'gewone' weg wilden lopen.... uuh neej, liever niet want juist de binnendoor weggetjes brengen je op de mooiste plekken. Zo hebben we een heel stuk door het 'bamboo forest' gelopen. Ja, een bos van bamboe wat met de combinatie van een beetje mist heel erg mooi was (zie foto). Dus daar gingen, samen met nog een paar toeristen. En glad en onbegaanbaar dat 't was. Marloes liep meteen al vast maar gelukkig bood een oude oma haar hand aan en sleurde ze Marloes over de onbegaanbare wegen. Andere toeristen volgden dit voorbeeld en 'huurden' ook een lokale hand in... Na ruim twee uur glibberen, een modderkont (ja we zijn gevallen) en voor Marloes een gescheurde broek en drie bloedzuigers op de voet later kwamen we op een normaal weggetje. Wat een avontuur. Marloes had ondertussen haar ring vast in haar vingers zitten. Zo stevig had het vrouwtje haar vast gehouden en Michiel zijn schoenen waren helemaal doormoddert. Wij waren erg trots op onszelf (en onze Hmong-oma) dat we op gympen en sandalen deze trip hadden voltooid. Bij aankomst kwamen we een ander jong Nederlands stel tegen die met hun 160 euro berg schoenen, ik herhaal, 160 euro, gekozen hadden voor de makkelijke route. Watjes.

Momenteel zijn we weer in Hanoi. Vannacht hebben we tot 5uur in de nachttrein gezeten waarna we verder mochten slapen in de voorraadkamer van ons hostel. Vandaag is onze laatste dag in Vietnam en die willen we gaan besteden in het vrouwen museum!

Allemaal een fijne Sinterklaas!



Liefs M&M

PS: Willen jullie aan de Sint doorgeven dat wij morgen naar Laos vliegen? We zetten daar namelijk braaf onze schoen.